روزنوشت

سلام،  صبح بخیر!

برای خودم هم عجیب است که اینطوری نوشته را شروع می کنم، اما این نوشته نیست، این یک روز است و روز را با سلام و صبح بخیر باید شروع کرد. برای همراه شدن با من چیز خاصی نیاز نیست، دوتا پا می خواهد و یک دست آزاد، البته نه برای گرفتن دست من، منظورم همان هندزفیری بود. می دانید اگر زندگی ما یک موسیقی متن داشت، قطعا لذت بخش تر و دیدنی تر می بود، وقتی آهنگ می گذاری و توی خیابان راه می روی و مردم، مغازه ها و ماشین ها را نگاه می کنی، حس می کنی همه این آدم ها و ماشین های بی معنی، جذاب و با حال می شوند. 

داعش زندگی خودت نباش!

روز جهان عاری از خشونت و افراطی‌گری، اسمی طولانی، بزرگ و سنگین است. دور به نظر می‌رسد. انگار که در گوشه‌ی امنی نشسته باشیم و فقط بخواهیم احتیاطا تلاشی بکنیم تا در معرض ترکش خشونت جهان متعفنی که ربطی آن چنانی هم به ما ندارد، نباشیم. اینقدر دور به نظر می‌رسد که سخت درموردش می‌نویسم: خشونت، افراطی‌گری و من؟! احتمالا شما هم اولین چیزی که به ذهنتان می‌رسد داعش است، نمونه‌ی عینی خشوت و افراطی‌گری. اما نه، این بار نزدیک‌تر و ملموس‌تر به خشونت و افراطی‌گری نگاه کنیم، توی زندگی خودمان.

انتشار شماره هفتم

شماره هفتم هم منتشر شد:)))