بسی رنج بردم در این سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی
همیشه تو فکر این بیت شعر فردوسی بودم؛ از وقتی که یادم می آد. یعنی تا قبل از فردوسی فارسی ما چه جوری بوده اصلا؟؟ و چرا زنده کردن زبان فارسی با رنج برای فردوسی همراه بوده؟؟؟ واقعا زنده کردن یک زبان 30 سال وقت و حوصله می خواسته؟ نمی دونم و این هم نمیدونم که فردوسی اگه الان یک ساعت تو خیابونای ما قدم می زد، تخمین می زد که چقدر زنده کردن زبان فارسی طول بکشه؟ با خودم گفتم خب حالا من جای فردوسی دو دو تا چهارتا می کنم.
گفتم مادر جان، درود بر شما، من یک ساعت می روم و به زودی باز خواهم گشت. مامانم با تعجب به من نگاه کرد و زیر لب یک پناه بر خدایی گفت که خودم به قول معروف خوف کردم!! نهایتا گفت باشه برو و سر یک ساعت خونه باشیا... آن تایم باش.!! در اوان کار به تخریب زبان فارسی پی بردم:/
یک چَشمی به مادر جان گفتم و راهی مسیر بسیار سخت چلنج زبان فارسی شدم!!!
در مسیر، ستاره، دوستم را دیدم که سرش تو گوشیش بود و متوجه من نشد. برگشتم گفتم: سلام بر تو ای بانوی پاک دامن؛ تو را چه شده است؟ ستاره چپ چپ نگاهم کرد. گفتم: ای بانوی پاک دامن چرا این گونه می نگری؟
